آیا افراد شاد، اخلاقمندتر هستند؟

زمینه: شادکامی به عنوان مهم ترین متغیر مورد بحث در روانشناسی مثبت نگر و عاملی مؤثر در بسترهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی هر جامعه، پژوهش های فراوانی را برانگیخته است. یکی از مباحث مهم در ادبیات شادکامی، بررسی رابطۀ شادکامی با اخلاق است. فلاسفه، بیشتر بر نقش اخلاق در ایجاد شادکامی تأکید دارند و نظریات آنها بر مبنای دو مکتب فکری لذت گرایی و نیکی گرایی شکل گرفته است. نظریه های فلاسفه در باب رابطۀ اخلاق  با شادکامی را می توان در 3 گروه دسته بندی کرد: اخلاق نگری، نتیجه نگری و عمل نگری. اما در زمینۀ پژوهش تجربی، رابطۀ دوسویه میان مؤلفه های اخلاقی مانند: نوع دوستی، مهرورزی، همدلی، مشارکت داوطلبانه، ... با شادکامی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف در بررسی حاضر؛ کنکاش در ادبیات تحقیق برای جست وجوی پاسخ به این سؤال است که آیا افراد شاد، اخلاقمندتر هستند؟ نتیجه گیری: با توجه به ادبیات فلسفی موجود و پژوهش های تجربی، می توان وجود رابطه ای مثبت و دوسویه میان شادکامی و رفتار اخلاق مدارانه را مطرح کرد. افراد شاد، اخلاقی تر عمل می کنند و همچنین، می توان رفتار اخلاقی را به عنوان عامل فزایندۀ سطح شادکامی به حساب آورد. بدین ترتیب، چرخه ای به وجود می آید که فرد شاد، اخلاقی تر عمل می کند و رفتار اخلاق مدارانۀ وی، سطح شادکامی او را افزایش می دهد